Arrincaron coa conocidísima Midas e nos bises cantaron Terra. A pesar de interpretar os seus temas máis coñecidos, reservaron un espazo para a súa esencia e a súa orixe. Armadas coas súas pandeiretas tocaron tres pezas que o público coreou. «A nosa tradición, a nosa cultura é ou noso corazón», dixeron. Houbo tempo para reivindicacións repetidas, contra Altri e a favor de Palestina e o dereitos LGTBI, con Pano corado. As intérpretes, que xa estiveran en Zas no 2019, desexaron que o festival durase outros 40 anos. Explicaron, ademais, que estaban a traballar no seu cuarto disco. O campo baleirouse un pouco durante o cambio de escenario, xa moi entrada a madrugada, para Agoraphobia, que pechou.